kunstsite deSingel

NDL Al sinds 2004 doet Caroline Voet gericht onderzoek naar de invulling en materialiteit van de publieke delen en logistieke ruimten als loges en vergaderzalen van Kunstsite deSingel. Deze hybride plek die bruist van creativiteit en ontmoeting werd in 1968 gebouwd door architect Léon Stynen, en later uitgebreid door Stéphane Beel. Het gebouw combineert op 48 000 m2 conservatorium, dans- en podiumkunsten met een publiek programma rond dans, muziek, theater en architectuur.

De modernistische architectuur wordt in verschillende analyses opgevat als ‘een landschap’ dat zeer genereus is met ruimte en licht. De luie trap, de open zichten naar de tuinen, de hellende vlakken rondom de blauwe en rode zaal zijn opgebouwd als ruimtelijke sequenties en begeleiden net als muziek de wandeling tussen alle activiteiten.

De gerichte interventies van Caroline Voet zoals het nieuwe onthaal of het openwerken van de artiesteningang overstijgen het louter functioneel invullen van logistieke plaatsen. Ze bewaken de openheid, en laten zo ruimte aan het zich creatief toe-eigenen van bezoekers en studenten, muzikanten en dansers. Minimale toevoegingen zoals een tochtportaal of het vrijmaken van een ruwe betonkoker met daglicht versterken de bestaande architectuur en laden de wandeling verder op door aangename plekken te creëren voor ontmoeting.